အနီစက္စက္ အရည္ရႊန္းလဲ့ ႏွလံုးသားသို႔

ရုတ္တရတ္မွာ အာေမဋိတ္ေနတုန္း

သံရွည္ဆြဲေနတုန္း

ပဲ့တင္သံျဖစ္ေနတုန္း

လမ္းမွာလည္းေျပးေနတုန္း

ခရီးကလညး္ ေဝးေနတုန္း…

6^th February, 2007 (9:33 AM)

ေဟာစာတမ္း

ေလးလံပိက်ေနတဲ့ သားေမြးကုတ္ကို ငါအခုပဲခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီ

အဲ့ဒီအစား လတ္ဆတ္ခ်ိဳျမတဲ့ သစ္ၾကားသီးတစ္လံုးနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ ေပါင္းတင္လိုက္တယ္

ငါဟာ ခဏေနပဲ စံခ်ိန္တင္ေတာ့မယ့္ ဝါးတစ္ပင္မို႔

ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ရိုရိုက်ိဳးက်ိဳးနဲ႔ တာလမ္းေပၚေျပးထြက္ေတာ့မယ္

ငါ့လက္ေတြေပၚစိုက္ေပးထားတဲ့ ေျမဆီၾသဇာေတြကလညး္

နံေစာ္ ပူေလာင္ ပုပ္ပြေနခဲ့တာမို႔ ငါ့ကိုယ္တြင္းေခါင္းရဲ့ အတြင္းနက္နက္ထိ

ဖိသိပ္ဖ်စ္ညႇစ္ေနခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္၊

အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ငါ့ေျခအစံုေတြက တစ္နစ္ဖိနပ္ေတြထက္ ေပါ့ပါးေနတာမို႔

သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေလခၽြန္ျပခ်င္တယ္

‘ေက်းဇူးတင္ပါတယ္’ လို႔၊

ဟိုးေျမျပင္မွာ စထြက္ခံု အစြန္းနဲ႔ ေျခနင္းသားကိုျဖတ္ၿပီးထိေနတဲ့

ငါ့ေျခေခ်ာင္းေလးေတြတိုင္းဟာ ကိုယ့္သစၥာကိုယ္တည္ဖို႔

တစ္႐ႈးစေတြကို တြန္းအားေပးေနတာကို ငါတစ္ဒိန္းဒိန္းၾကားႏိုင္ရဲ့

ငါ့နဖူးစီးမွာလည္း ခပ္ရဲရဲ သတၱိစကိုပတ္လို႔ အလံေတာ္ကို မၾကာမီ

ေရာက္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္း ႀကိဳတင္သတင္းေပးထားတယ္၊

မဟုတ္ရင္လည္း ငါ့အမည္နာမကို အရွင္လတ္လတ္ တြင္းတူးျမႇဳပ္ႏွံထားခ်င္တဲ့ ရပ္ကြက္က

ငါက်န္းခန္႔သာလို႔ မာတဲ့အေၾကာင္းသိရလို႔ ဖ်ားသြားႏိုင္တာေပါ့၊

ငါဟာ ဂုဏ္သတင္း ဉာဏ္အလင္းေတြကို မၾကာခဏ

ေသဆံုးလိုက္ ေမြးဖြားလိုက္ ယဥ္ပါးခဲ့ၿပီမို႔

ငါ့ရဲ့အထင္အျမင္ေတြဟာ ျပတ္သားေနခဲ့ၿပီ

ဒါေၾကာင့္

အသည္းငယ္ရင္လည္း ေဘးဖယ္ေနလိုက္

ေရစက္မႈန္ေတြတိုင္းဟာ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ ဂလင္းေတြဆီက

အညစ္အေၾကးေတြကို သယ္ေဆာင္သန္႕ရွင္းေစမွာျဖစ္လို႔

ငါ့ရွိရွိသမွ် ပစၥည္းဥစၥာမွန္သမွ် ငါ့ေရႊေရာင္ဆီ မ်က္ႏွာမူေနၿပီ

စမ္းၾကည့္လိုက္စမ္း ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ျဖစ္ေစ

ငါ့လက္ဖ်ံက တစ္ဒတ္ဒတ္ နိမိတ္ရႊင္ျပျပက

ေရခဲေတာင္ကိုေတာင္ အရည္က်ိဳေသာက္ပစ္မွာမို႔

စမ္းၾကည့္လိုက္စမ္းပါ

မယံုရင္ေစာင့္ၾကည့္ေန

ငါလာေနၿပီ

ေတာင္ကမူတိုင္းကို တိုက္ခိုက္ သတ္ပုတ္လို႔

ၿပိဳင္ဘက္မရွိ ငါ ေရာက္ရွိလာေတာ့မည္။

20^th March, 2009 (9:23 PM)

Wall

ဒါေတြဟာ သူ႕ရဲ့ကိုယ္ပိုင္ အေဆာင္အေယာင္

ဒါေၾကာင့္သူဂုဏ္ယူတယ္

ဒါေတြဟာ သူကိုယ္တိုင္ ထုလုပ္ထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြျဖစ္တယ္

ဒါေၾကာင့္ သူခၽြန္တက္ေနတယ္

ၿပီးရင္ ဒါေတြကေကာ ဘာထူးေသးလဲ

သူမယိုင္လဲခဲ့တဲ့ သက္ေသအခ်ိဳ႕

ဒါေၾကာင့္ သူဇြဲႀကီးတယ္

ဒီမွာၾကည့္ပါလား

ဒါသူ႕ရဲ့ master-piece ပဲ

ဒီိလိုနဲ႔ သူသိပ္ေတာ္လာတယ္

ဒီလိုဆိုရင္ေကာ ဘာေျပာမလဲ

သူဟာသိပ္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားေကာင္းတဲ့အတြက္

သူ႕အရုပ္ပံုေတြထဲမွာ သူဝတၳဳေရးေနတယ္

သူဟာတကယ္ကို သူမတူတဲ့ ပုဂၢိဳလ္

ဒါေၾကာင့္ သူကလိုခ်င္တာကို

ဆြဲခ်လိုက္တဲ့ တရားသူႀကီးျဖစ္တယ္

သူ႕ကို ေနာက္ထပ္ရွာလို႔ ေတြ႕ဖို႔ခက္တယ္

ေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း ေလာကြတ္ျပဳဖို႔ခက္မယ္

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့

သူဟာ သိပ္အကိုင္းအ႐ိႈင္းလြန္ေနတဲ့

ကိုယ္တိုင္ဘာသာေရးတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။

26^th February, 2009 (12:30 AM)

ၾကယ္​အလြမ္​း

ကိုယ္​ပိုင္​​ၾကယ္​စုရယ္​ လို႔​ေတာ့မရွိပါဘူး
လြမ္​းတဲ့အခါရွာၾကည္​့တယ္​
(မ်က္​လံုး​ေရွ႕က အလင္​းတန္​း​ေတြ က​ေတာ့ ​ေရာက္​နိုင္​တယ္​​ေလ)
​ေ၀းကြာလြန္​းတိုင္​းနဲ႔ ခူးမထားခ်င္​ပါဘူး
သူ႔ galaxy နဲ႔ သူ​ေနရာတက်မွာ
ဥကၠာပ်ံ ျဖစ္​မလာမွာလည္​း ​ေသခ်ာ​ေနတာပဲ
မွားလိမ္​့မယ္​့မမွတ္​မိျခင္​းမ်ား
လိုခ်င္​သမ်ွ အလင္​းတိုင္​းကို ​ေတာင္​းယူရ​ေအာင္​
တစ္​ဦးတည္​းပိုင္​ျဖစ္​မ​ေနတာ လည္​းခက္​သားပဲ
ျမတ္​နိုးတဲ့တန္​ဖိုးခ်င္​းက တအားမ်ားကြာ​ေနတာလား
ၾကယ္​တစ္​လံုးရဲ႕ အိပ္​မက္​က​ေတာ့
​ေမွးမွိန္​တဲ့ ​ေငး​ေမာလြမ္​းဆြတ္​ျခင္​းအ​ေၾကာင္​း လံုး၀မျဖစ္​နိုင္​ဘူး။

5th February, 2007 (12:10 AM)

posted from Bloggeroid

Why can’t I write down love words?

Why can’t I write down love words?

Why did I get aching every time I try that?

Why my love? Why?

Every sentence and every phrase become

Disorderly listed and skipped out of my hands.

At that time of grayish shiny twilight

You may be with a glass of wine and a girl of beauty.

Why did I still here left alone?

With nothing more than gone away laughs

Stupid desk and punctual clock.

When that time of I fall to sleep

Trying to drive away past thoughts of dreams we passed.

What are you doing my baby?

It seems to be faded away

But you will never know it’s tattoed in my whole heart.

So for you’ll also never know how deeply it harms in heart

And how much space it takes

So surely you’ll never try to ask me

How much meaning it goes to my life.

You’ll never know baby. Never know.

Every word and every kiss became

Thrillingly given and slipped out of my time.

You will never know why I fell tears

Every time I try to write down How much I love you.

Never.

17^th May,  2010 (3:14 PM)