ကံၾကမၼာေပးေသာ ခ်ိန္းဆိုမႈ

စကားေျပတိုင္းရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ေတြမွာ
ျမဳပ္ကြက္ကို ထြင္းထုတ္မိတိုင္း
သူေရာက္လာမလားလို႔
ကၽြန္ေတာ္ထင္ေနတယ္။
တကယ္ေတာ့... သူက
စုေတရမွာ ေၾကာက္လို႔
ဓာတ္႐ိုက္ ဓာတ္ဆင္ေတြနဲ႔ အေပးအယူတည္ေနတဲ့
ခ်ယ္ရီေရာင္ ပြင့္ဖတ္ တစ္ခ်ပ္။
သူေပ်ာ္တဲ့ အစိမ္းမ႐ိွတဲ့
ျမင့္ျမင့္ကိုင္းကိုင္း ခန္းေဆာင္မွာက
ႏူးညံ႕တဲ့ အေမႊးပြ အေတာင္ေတြနဲ႔
သူဘယ္ေတာ့မွ မဆင္းသက္ခ်င္ခဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ မတီးမႈတ္တတ္
အသံေၾကာင္တတ္တဲ့
႐ူး႐ူး႐ိုင္း႐ိုင္း ေလတစ္ေပြ။

7th January, 2009

တစ္ေၾကာ႔ျပန္

rehearsal ေတြလည္း မ်ားလွတဲ႔ဘ၀
လမ္းေတြေဖာက္ထားသမွ်ကလည္း
ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အစကျပန္ေလွ်ာက္ရတာပဲ
နိဒါန္းကို ဘယ္ေလာက္ေနာေက်ေက်
`0´ ကို က်က် သြားတဲ႔စံခ်ိန္ အတြက္တဲ႔...
က်က္ထားတဲ႔ နိဂုံးေတာင္၀ါးကုန္ၿပီ။

 

20th March, 2005

အခ်ိန္

လက္ဖ၀ါးအစံုကို ျဖန္႔လို႕
ငါေမွ်ာ္ေနတာ
ၾကာလွေပါ႔ ပန္းကေလး
ေလျပည္ညင္းက
သည္ေန႔မွ...
သိပ္ေနာက္က်တယ္။

11th January, 2005

ခ်ိန္ညိႇစက္

အ႐ုဏ္ဦးက ေပါက္ၿပဲေနမွေတာ႔
ေန႔အတြက္ အစာအဟာရေတြနဲ႔
ဖာေထးခဲ့ရတယ္ေလ။
ေကာင္းကင္မုႈိင္းကို
ေရစစ္လို သေဘာထားၿပီး
ဆာေလာင္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕
႐ိုက္ခတ္ႀကိမ္ႏႈန္း ေတြကို
စစ္ခ်ၿပီး သန္႔စင္ေနမိတယ္။
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အားလံုးဟာ
ျဖစ္သင့္တာေတြ ခ်ည္းပဲလို႔
ျပတ္သားရင္းနဲ႔ေပါ့...

5th July, 2005

သံႏွစ္ေခ်ာင္းထက္က အခ်စ္ဆံုးအတြက္

ေလးေလးလံလံ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ေပတစ္ရာလမ္းေပၚမွာ ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ခြန္အားကိုျပဳ၊ အိပ္မႈန္စုန္မႊား နင္းခ်ခဲ့ရတဲ့ ဘီးလည္သံ... အမွတ္သညာ မေသခ်ာတဲ့ မွတ္ဥာဏ္နဲ႔ လမ္းလည္ကၽြန္းက အပင္ေတြကို လက္ေတြခ်ိဳး... ကုန္းဆင္းကို အ႐ိွန္ေလွ်ာ႔ဖို႔ ေမ့ရင္း ဘ၀ဆိုတာ ဘာလဲ? မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ေ႐ွးအက်ဆံုး ဒႆနကို အေျဖ႐ွာ၊ ဟင့္အင္း လြဲေနၿပီ၊ ဟုတ္တာေပါ့ အတက္ဆိုတာ အားမာန္႐ွိမွ ျဖစ္မွာေပါ့။ ဘ၀ဆိုတာ သစ္ေတာ္သီးဆိုရင္လည္း ကိုက္သာစားလိုက္႐ံုပါပဲ။ ျဖစ္သမွ်ေတြ အေကာင္းခ်ည္းနဲ႔လည္း မတင္းတိမ္ႏိုင္သမွ်၊ တတ္ႏိုင္သမွ်ေလးေတာ့ ဟိုး ေတာင္ကုန္းေတြထက္က ေစတီကို ဦးခိုက္ အနာသစ္ေတြ ထပ္မျဖစ္ဖို႔ ဆုေတာင္းမယ္။

2nd August, 2005

ေက်ာက္ေခတ္ မွႏႈတ္ဆက္ျခင္း

မနက္ျဖန္ေတြ အေၾကာင္း
ခ်ေရးရင္း
သည္ေန႔မနက္ကေတာ့
အဆိပ္သင့္သြားခဲ့ၿပီ...
ေမတၱာတရားကို
ငါသိခ်င္ေနတယ္
တစ္ေနရာရာမွာ ႐ိွတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး
ငါစိတ္ခ်ထားႏိုင္ဖို႔ေပါ့...
တခ်ိဳ႕ဖြင့္မၾကည္႕သင့္တဲ့ အံဆြဲေတြ
ဆြဲဟလာရင္ေတာ့
မီးထေတာက္ မွာပဲေလ...

11th August, 2005

အတက္

ဂ႐ုတစိုက္ ပ်ံသန္းဖို႔
ငါ့အေတာင္ေတြက
အၾကားအျမင္ မရခဲ့ဘူး...
ပင္လယ္မွ ျဖတ္ခ်င္တဲ့
ခရီး႐ွည္
အေရာက္ ေနာက္မက်ဖို႔
ေလာဘတႀကီး ေ႐ွ႕ဆက္...
ေလအဟုန္ကို ေတာင့္တလာတယ္။

13th August, 2005

စာေမးပြဲ

အဲ့ဒီ ေပးဆပ္မႈေတြက
ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အတြက္
မတန္မရာ ႏိုင္လြန္းတာကို
ဘယ္လိုတိက်ေစမလဲ
စြမ္းအင္မတူတဲ့
ႏွလံုးသားေတြဆီက
ဆႏၵနဲ႔ ဆုေတာင္းေတြကို
ေပတံတစ္ခုတည္းနဲ႔
အဓိပၸယ္ မေကာက္ပါနဲ႔လား...
ဟိုဘက္ နံရံအျပင္မွာ
အေျဖေတြ႐ွိၿပီး
သြားျပန္ၾကည္႕ေနဖို႔ တရားမ၀င္တဲ့
ေျဖဆိုမႈ တစ္ခုလို
ဦးေႏွာက္ေတြ မ႐ိုးမရြနဲ့
ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေနလို႔ပါ...

14th September, 2005

လက္ေဆာင္

ေပ်ာ္႐ြင္ခြင့္ရတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုရယ္ ရနံ႔စံုတဲ့ ပန္းတစ္ခင္းရယ္ ထုပ္ပိုးထား ခဲ့ပါတယ္။ တိမ္ေရာင္ေတာက္တဲ့ ညေနဆည္းဆာ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခြဲေ၀ စားသံုးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ မလံုမွာ ေသခ်ာရက္နဲ႔ ၀ယ္ခဲ့ရတဲ့ ထီးတစ္လက္ကေတာ့ သည္တစ္မိုးရဲ့ ဇာတ္သိမ္းပဲမလား? ရေသးတယ္၊ ဆက္ေလွ်ာက္လိုက္ဦး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္တာေပါ့၊ မေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ရဲ့ တစ္ခုခု မင္းဆီခုန္ခဲ့ဖို႔ ဆိုတာ ခြင့္မွမျပဳထားတာပဲ။

25th September, 2005

လက္ပံပြင့္ခ်ိန္ အမွတ္ ၅၁၀

ေဆာင္းႏွင္းရဲ့ သံစဥ္နဲ႔အတူ
ထီးေတြေခါက္လိုက္ၿပီ။
သည္ရာသီကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ရင္မဆိုင္ရဲရင္
jacket ၾကယ္သီးေလး ဆြဲေစ့ေပါ့
ထီးေတြရဲ့ vacation မွာ
ပင့္ကူေတြ ေပ်ာ္ေတာ့မယ္။

22nd October, 2005

ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ ေခြးမ်ား မိုး႐ြာျခင္း

နည္းသလား မ်ားသလား
မေရတြက္ႏိုင္တဲ့
မိုးေပါက္ေတြ ေအာက္က
ညေန
ဆည္းဆာကို ခ်ိဳးၿပီး
လမင္းကို ပိတ္ပင္ထားတယ္။
သန္းေခါင္ယံေန
ျဖန္႔က်င္းဖို႔ေပါ့
ဘယ္ဘက္ရင္အံုေပၚ
ေနာ္ေ၀း
ေရာက္လာမယ္ ဆိုတာ
ေ၀းလြန္းလွပါတယ္။

29th September, 2007

သည္ေန႔

ေနျမင့္ေနတဲ့ မနက္ခင္း
မေျဖႏိုင္တဲ့ စာေမးပြဲ
ဖုန္းပ်က္ေနတဲ့ ေန႔လည္
အိပ္ခန္းက်ဥ္း တစ္ခုသို႔ အလည္အပတ္
စာဖတ္ခန္းနဲ႔
လက္ေထာက္ေဗဒင္
ေမာင္ေမာင္းသည္ရဲ့ လက္ရာ
မိုးကာ႐ြဲတဲ့ အေၾကာ္ဆိုင္
လီေရာင္ေဂ်းနဲ႔ ဟန္ဂ်ီအင္းရဲ့ ခ်စ္စံအိမ္
စာမက်က္ျဖစ္တဲ့ အကန္႔မ်ား
hip hop ေတြဆႏၵျပ
အ႐ိုးေတာင့္ေအာင္ ႏိွပ္စက္တဲ့
လွလွပပေဆာင္း
သုဂေတာေလးပတ္နဲ႔
စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ခ်
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ အားမရတဲ့ေန႔။

23rd December, 2005

အဂၤါေန႔ မနက္ 10:30

ဒီေန႔ ဘာေန႔ျဖစ္ျဖစ္ အေရးမပါဘူး။ အနီေရာင္မိုးတိမ္ရဲ့ အေမွာင္ခန္းထဲမွာ မငိုခဲ့ဘူးလို႔ ဝန္မခံဘူး။ ငါ့ဟာငါ အၿပံဳးေတြတပ္ အရႈံးေတြထပ္တဲ့ နာရီတိုင္းမွာ သတၱိမဲ့ေနခဲ့တာ ငါမဟုတ္ခ်င္ဘူး။ ငါ အညိုေရာင္မ်က္မွန္ရဲ့ အေနာက္မွာ အားတင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔ ေမ့မွာမဟုတ္ဘူး။ တာဝန္ဆိုတာ ပ်က္ကြက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခ်ိနဲ႔တဲ့စိတ္နဲ႔ ထြက္ေျပးခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့တာ ငါမဟုတ္ဘူး ဆာေလာင္မႈရဲ့ ျဖည့္ဆည္းမစြမ္းခ်င္တဲ့ ကိုယ့္အညႈိးအေတးနဲ႔ကိုယ္ ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ တုန္ေနတာ က်စိမ့္တစါခုတည္းေၾကာင့္လို႔ ယံုၾကည္ခ်င္ၿပီး ၿခံဳရံုထားတဲ့ အဲဒီ အဝတ္အစားအတိုင္း အခန္းေအာင္းမိတာ ငါမျဖစ္ခ်င္ဘူး။ စိတ္ကိုတင္း အရႈပ္က္ု ရွင္းရင္းမွ ကိုယ့္ဗဟီရကိုယ္ သတိရတဲ့ အက်င့္မ်ိဳးနဲ႔ ငါမျဖစ္ခ်င္ဘူး။

1st December, 2005

လြမ္း

ထားခဲ့ေပါ့...ရတယ္ မင္းမွမဟုတ္ဘူး
ဘဝဆိုတာ အဓိပၸါယ္ အမ်ားႀကီးပဲ။
စိတ္လႈပ္ရွားတယ္မလား အတူတကြေလ
တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႔စီ ပါဝင္ၾကတာေပါ့။
သည္လမ္းေၾကာင္းက သည္လိုလည္ပတ္ဖို႔ ပဲေလ
ဝင္ၿပီးေတာသာလွမ္း အထူးေလ်ွာ့ေစ်း အသစ္ေတြလည္း ရွိတာပဲ။
သည္အေဆာက္အဦးေပၚမွာ သည္လမ္းေပၚမွာ
က်ခဲ့တဲ့အမွတ္တရေတြ ငါကေတာ့ အိတ္ေပါက္ထဲ ေကာက္ထည့္လို႔။

31st August, 2006

Where do this dream come true?

စုပ္လည္းဆူး စားလည္းရူးတဲ့
မ်က္ရည္ေလာကမ်ား၏ ဟိုမွာဘက္တြင္
အဆိပ္အေတာက္ သင့္တဲ့အရာ
အိုးစြတ္ ခြက္စြတ္လည္း မစားမိပါဘူး။
ယံုၾကည္ကိုးစားခဲ့တဲ့ အဖိုးအခ
ျပန္ရတာ လံုးဝအခ်ိဳးမက်ဘူးတဲ့လား။
အဲဒီအတိတ္ရဲ့ ပိုက္စိပ္တိုက္မႈ
အရာရာရဲ့ ကြင္းဆက္နဲ႔ အခုမွနာက်င္ေနရ
အသည္းအသန္ ကယ္ဆယ္ခဲ့ရတဲ့ခံယူခ်က္
မမ်ွတမႈနဲ႔ အသိမ္းခံရတဲ့ ပန္းတိုင္ေအာက္မွာ
ေသဆံုးရေတာ့မယ့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာနဲ႔
သည္မွာ နာက်င္ေနတာက-
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ တရားေၾကာင့္ေပါ့။

7th September, 2006

ဗုဒၶဟူး ဥပမာမ်ား

တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးကို အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းတယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက အႏိုင္နဲ႔ပိုင္းတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ရင္ခုန္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ေျခာက္ကပ္ကပ္ဆန္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက သာသာညင္းညင္း ၀င္တိုးတယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက အရိွန္ျပင္းျပင္း၀င္ေစာင့္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက အလိုက္သိတယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ေဘးခ်ိတ္တတ္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ခ်စ္ခင္တြယ္တာဖို႔ ေကာင္းတယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ေဒါသနဲ႔ အခံရ ခက္ေစတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ခ်ိဳသာ ယဥ္ေက်း ႏႈတ္ဆက္တယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက တႏံု႔ႏံု႔နဲ႔ ခြဲခြာတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ႀကိဳလင့္တယ္၊
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက ႏွင္ခ်တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ဗုဒၶဟူးက...၊
တစ္ခါတစ္ေလ...

31st August, 2006

ေအာင္ျမင္မႈ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားျခင္း ႏွင့္ ကံတရား၏ေမတၱာ

2008 ခုႏွစ္ November ရဲ့ 16 ရက္ေန႔မွာ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ရဲ့ 2007-2008 ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ေအာင္စာရင္းေတြ ထုတ္ျပန္ေၾကညာပါတယ္။ တကၠသိုလ္ အဆင့္ရဲ့ ေအာင္စာရင္းကာလကို ၾကံဳႀကိဳက္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ငါးႀကိမ္ေျမာက္ပါၿပီ။ ဟိုးအရင္ၿပီးခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ကာလမွာ ခံစားမႈ တစ္စံုတစ္ရာ ရွိေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားလို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ မတူညီတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုပါ။

Uni days

မထူးဆန္းပါဘူး
ဝင္ေရာက္လာသမွ်က
ထြက္ခြာသြားလိုက္
ကံၾကမၼာက သူ႕အတြက္
နတ္သမီးပံုျပင္ တစ္ပုဒ္လို၊
ေတးဂီတတိုင္းရဲ့ သံခ်ိဳေတြလို
ျဖဴျဖဴျပာျပာ တစ္လူလူပ်ံဝဲ
တစ္ခမ္းတစ္နား သီကံုးေနလိုက္ၾကတာ
ဘဝဟာ စိတ္လိုရာ
ဘူတာတိုင္းပဲ ဆိုက္ကပ္ေတာ့မလို၊
မၿမဲ ဆင္းရဲ မရွိတဲ့
ရဟတ္ဘီးရဲ့ သမ္းေဝမႈထဲ
ေတာင္ၾကားေတြ ေျပးလႊားေစာင့္ ႀကိဳရင္း
ထမင္းဆီစမ္းပဲ ထည့္ေပးေတာ့မလို
ေရႊလင္ပန္းကိုပဲ မၾကာခဏ အိပ္မက္ေနမိခဲ့။

26th December, 2008

ရြက္ေၾကြေပါင္းကူး

ႏွင္းရည္စိုရႊဲတဲ့ နံနက္ခင္းတစ္ခုကို
လိပ္ျပာတစ္ေကာင္က ဆုပ္ယူေျခမြ
ကမာၻတစ္ဖက္ျခမ္းက
အေမာတေကာျပန္ခဲ့တဲ့ ရာသီလည္း
လမ္းတကာ၊ အိမ္တကာ၊ အခမ္းအနားတကာတိုင္းမွာ
ပန္းဝတ္လႊာေတြ ဆြတ္ျခဴ
ခုႏွစ္ေရာင္ျခယ္ စက္ဝိုင္းေကြးလည္း
ငုပ္လွ်ိဳး ကြယ္ပ
မွန္ဘီလူးခံုးတိုင္း အတြက္
ပိုမို မဲေပးစရာ
ဘယ္အင္ၾကင္းကမွ အစြမ္းမထက္ေနခဲ့၊
ဘိသိက္ဆရာရဲ့ အခါေတာ္ေပးလည္း
ဥၾသတစ္ေကာင္အေပၚ
ၾသဇာမသက္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့။

22nd January, 2009

Childhood

ဖန္ေခ်ာင္း၊ နီယြန္၊ မာက်ဴရီ၊ ေရနံဆီေတြနဲ႔
ေမွာ္ပညာရွင္ရဲ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြ
တစ္လြင့္လြင့္ တုန္လႈပ္သြား...
ပန္းအဝင္ ခိုႏြဲ႕လိုက္တဲ့
ခါေတာ္မွီ အိမ္အျပန္လမ္းက
ရွိရွိသမွ် သီခ်င္းေတြ ဆိုညည္းသြား...
သခြတ္ပြင့္၊ အင္ၾကင္းပြင့္၊ တစ္သံထြက္ေခ်ာင္း
အရိုးႏုဆြဲႀကိဳး၊ ရြက္ေျခာက္ပင္ေတြနဲ႔
ငါမင္းကို အရမ္းလြမ္းတယ္ေႏြ...

20th February, 2009

ဂရင္းနစ္မွတ္တမ္း

ေအာ္ဒါပဲ မွာလိုက္ခ်င္တယ္ သီးသန္႔ ဒီဇိုင္းတစ္ခု
ရင္ေဘာင္တန္းတဲ့ အရာေတြဆိုရင္ ပုခံုးႏွစ္ခုကေတာင္ ထသတ္တယ္။
ဆင္တူရိုးမွားအၿမဲ သတိျပဳတယ္၊ တံဆိပ္ရိုက္ႏွိပ္လို႔ေပါ့
စြဲက်န္ ၿမဲၿမံေနတာဟာ အႏိုင္ရတာပဲျဖစ္သင့္တယ္။
ခံစားမႈေတြက မိုက္ခရိုစကုပ္ကို ျဖတ္သန္းခ်ျပ
ခပ္ႀကီးႀကီးျမင္ျပီး အၿမဲကို ရူးေၾကာင္ေနေတာ့တာပါပဲ။
ဒီမွာပဲ အေျခခ်ပါ၊ ေရႊ႕ယူေျပာင္းမသြားပါနဲ႔ေတာ့
မုန္႔ကိုေတာ့ခြဲေဝ ၿပီးစားႏိုင္တာေပါ့။

8th September, 2006

Pocket daily

မနက္အိပ္ရာကထ၊ သြားရမယ္
မ်က္ႏွာသစ္၊ ကိုယ္လက္သန္႔စင္၊ ရွပ္အက်ႌကိုလွ်ိဳ၊ ၾကယ္သီးေတြတပ္
အိပ္ကပ္ကို စမ္းမိေတာ့ ခပ္ျပားျပား ခပ္ပါးပါး
ကိစၥမရွိဘူး၊ ေခါင္းကိုၿဖီး၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ရင္
ျပန္ျပည့္လာမွာ၊ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ျပည့္လာမွာ။
အျပာေရာင္ကို ျမင္ခ်င္ရင္ ေကာင္းကင္ကိုသာေမာ့ၾကည့္
အားလံုးေတြ႕လိုတဲ့ ေတာက္ပမႈ ဂ်င္းေတြမွာ မရွိ
အမွတ္မွားတာ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ေတာ့ အမွန္ႀကီးပါ
မယံုေသးရင္ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္။
Well, alright. အေတြးထည္ႀကီး ေရာင္းစြံၿပီလား
အျပန္လမ္းမွာ ေက်ာပိုးအိတ္ကို စစ္ၾကည့္
ဘယ္ဓါးရာမွ မပါေပမယ့္ ႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး ျခစ္ရာေတြသာက်န္ခဲ့
ေသေသခ်ာခ်ာစစ္၊ ဘာမဆိုျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ cheque ေတြေတာ့မပါဘူး။
ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ၊ ပိုက္ဆံအိတ္ေခါက္ကိုထုတ္
ဘာမွသံသယ ျဖစ္စရာမလို၊ တစ္ေခြေခြ တစ္ေပေပ
ေကာင္းၿပီ၊ ထိုင္ေတာ့မယ္၊  CD player ကိုဖြင့္
Simple plan ကို နားေထာင္၊ point 5 တစ္ေခ်ာင္းကိုကိုင္
အဲ့ဒီ စာမ်က္ႏွာေတြက အေကာင္းဆံုးေသာ အိပ္စက္ျခင္း။

16th May, 2010

အာလူး ဗူးသီး ခရမ္းသီး

ပြဲစတာနဲ႔
ေျပးခ်င္လည္းေျပး လိုက္ခ်င္လည္းလိုက္
အေရးတယူ လိုက္ဖမ္းမယ့္သူလည္းမရွိ
လိုက္ဖမ္းလို႔လည္း အသိအမွတ္ ျပဳမယ့္သူမရွိ
လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတာ့ ရွိပါတယ္
ပြဲခင္းထဲဝင္ခြင့္ရတယ္
ေျပးလိုကေျပး လိုက္လိုကလိုက္တဲ့
အားလံုးရဲ့ သေဘာကေတာ့ အေပ်ာ္တမ္း ဝင္ေဆာ့ေနရံု
ေခြးရူးေတြ ဘယ္ႏွႀကိမ္ ေျပာင္းေျပာင္း
မေမာႏိုင္ မပမ္းႏိုင္ ေျပးေနလိုက္
သူ႕တုိ႔ ဇာတ္ကြက္ေတြကို ရယ္ေနလိုက္
မခ်ိသြားေလး စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႔ ျပံဳးသာေနလိုက္
ေမာသြားရင္လည္း ထြက္သာလာလိုက္
ဝင္လာသည္ျဖစ္ေစ ထြက္သြားသည္ျဖစ္ေစ
အဲ့ဒီပြဲမွာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက minus အျပန္တစ္ရာ...

5th July, 2010

Circus

သည္အခ်ိန္မွာေတာ့ ဟိုးေရွးေရွးကပဲ ဆိုပါစို႔
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အလွမင္းသမီးေလး မဟုတ္ေတာ့
က်ဥ္စက္နဲ႔တို႔ အႏိႈးခံရတာ
အထိတ္ထိတ္ အလန္႔လန္႔ အေယာင္ေယာင္ အကန္းကန္း။
ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေလ့က်င့္သင္ယူထားတဲ့
ပညာရွင္ရဲ့ လွံတံလို၊ ေဘာလံုးလို၊ ပန္းကန္ျပားခ်ပ္ေတြလို
ေျမႇာက္လိုေျမႇာက္၊ ေပါက္လိုေပါက္၊ ေဖ်ာက္လိုေဖ်ာက္
အဲ့ဒီ warehouse မွာ၊ အဲ့ဒီခ်ိဳင့္ဝွမ္းမွာ သိမ္းဆည္းခံ ခိုလံု လံုျခံဳေနတတ္ခဲ့။
ခံစားတတ္ပါသည္ ဟူေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အာရံုမ်ား
လက္ကေလး တစ္ခ်က္ေဝွ႔ယမ္းရံု၊ အက်ႌေပၚက ဖုန္စေလး ဖယ္ေပးရံုနဲ႔
ရူးမို္က္ေမွာင္လို႔ ေလဟာနယ္မွာ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ တစ္ခတ္ခတ္၊
အခုေတာ့လည္း တမူးမူး တေမ့ေမ့ တလူးလူး တလိမ့္လိမ့္။
အခ်ိန္ေတြလည္း ၾကာခဲ့ၿပီ၊ ဂီတသံေတြ လည္းေျပာင္း ကုန္ၿပီ၊
အာေမဍိတ္ေတြလည္း က်ယ္လွၿပီ၊ လက္ခုပ္သံေတြလည္း ညံေတာ့မယ္၊
ကလကာႀကီးလည္း ခ်ေတာ့မယ္၊ မီးေတြလည္း မွိတ္ေတာ့မယ္
ငါတစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လို အင္အားနဲ႔ ဆက္ၿပီး ကျပေနရဦးမွာလဲ။

27th May, 2010

အၾကင္နာဆံုး ဇာတ္ေဆာင္

 ၾကင္ၾကင္နာနာ ယုယုယယ ေဖးေဖးမမ နူးႏူးညံ့ညံ့

တတ္စြမ္းသမွ်ေသာ ခ်စ္ျခင္းတရား

သူ ငါ့ကို ေပးခဲ့တာ ဆြဲေဆာင္မႈေတြ

ငါ့ေရခ်ိဳးခန္းမွာ သြားတိုက္တံ အပိုတစ္ေခ်ာင္း

ငါ့အ၀တ္ပံုေတြထဲမွာ သူ႕အက်ႋ အခ်ိဳ႕ကေခါက္လ်က္

ႏြားႏို႔ကုလားႀကီးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္လို႔ ဟိန္းေဟာက္လိုေဟာက္

ယုန္ငယ္ေလးလို သိမ္ေမြ႕ရင္ သိမ္ေမြ႕

လမ္းမက လူေတြနဲ႔ ရတဲ့ လမ္းမက ဒဏ္ရာေတြ

သူငါ့ဆီေရာက္လာတဲ့ပံုက စာတိုက္ တစ္ခုကို ၀င္ထြက္သလို

ပို႔လိုတဲ့အခါပို႔၊ ထုတ္ယူလိုတဲ့ အခါထုတ္ယူ

ေက်ာကို သပ္ခ်ေပးဖို႔ေတာ့ ငါ့တာ၀န္လို႔ပဲ ေက်ပြန္ခဲ့တယ္

၀တၳဳတစ္ပုဒ္

ဒါဟာ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ပါ။
ေရွးဆန္ေပမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္းမွာ ဂႏၱ၀င္ ေျမာက္တဲ့ ၀တၳဳပါ။
ဒါလြမ္းေမာဖြယ္ရာ ၀တၳဳပါ၊ ဒါခ်ိဳၿမိန္ဖြယ္ရာ ၀တၳဳပါ။
ဘယ္သူက ဖတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက မဖတ္သည္ ျဖစ္ေစ
ဘယ္သူက ပံုႏွိပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက ထုတ္ေ၀သည္ျဖစ္ေစ
ဘယ္သူက ဒီဇိုင္း ဆြဲသည္ ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက ရိုက္ကူးသည္ ျဖစ္ေစ
ဘယ္သူေတြက သရုပ္ေဆာင္ သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘယ္သူက ေရးဖြဲ႕သည္ ျဖစ္ေစ
ဒါကေတာ့ ၀တၳဳ တစ္ပုဒ္ပါ။

Waiting

ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ စာရြက္ေတြရဲ့ အနံ႔ေတြ
တလူးလူး တဖ်တ္ဖ်တ္
ဖက္ရမ္း ႐ႈ႐ိႈက္ရင္း မင္းကို သတိရေနမိတယ္
၀ိုးတ၀ါး အရပ္က ၀ိုးတ၀ါးပံုရိပ္ေတြရဲ့
၀ိုးတ၀ါး အျပံဳးေတြကို မ်က္လံုး ေထာင့္စြန္းရဲ့
၀ိုးတ၀ါး ျမင္ကြင္းကေန ျပန္ျမင္ေယာင္မိတိုင္း
မင္းအဆင္ေျပရဲ့လား လို႔ ေတြးမိပါရဲ့။

Night

၁၁ နာရီ ထိုးမွာ ေၾကာက္တယ္
တီဗီ အစီအစဥ္ေတြေကာ
ေရဒီယို ဒုတိယ အစီအစဥ္ေတြေကာ
ၿပီးတဲ့ေနာက္
အေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း
က်န္ခဲ့ရမွာ ေၾကာက္တယ္။
စာလံုးေတြနဲ႔ အေဖာ္ျပဳပါတယ္
သူတို႔က ကိန္းႀကီးခမ္းႀကီးႏိုင္လြန္းလို႔
ေမွာင္ေမွာင္ မည္းမည္း နဲ႔ေတာင္
မအိပ္ႏိုင္တဲ့ ငါ့ကို မိုးအလင္းဒုကၡေပးတယ္။
ဘာေတြပဲ ထုတ္လႊင့္ ထုတ္လႊင့္ အေရးမႀကီးဘူး
ငါရခ်င္တာ အသံတစ္ခုသာပဲ။
ေဘာလံုးပြဲေတြ မၾကည့္တတ္ေတာ့
ငါ့ ၁၁ နာရီေတြက ပိုအထီးက်န္ဆန္တယ္။

မယံုတတ္သူတို႔ အတြက္ပံုျပင္

ေဘာပင္ကို မကိုင္ဖူးတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ နည္းပညာေလာကထဲမွာ ဘ၀ကလည္း digitized ျဖစ္ေနၿပီ။ စာရြက္ေတြထက္ Office Word ကိုပဲ အသံုးမ်ားလာၿပီး၊ စာအုပ္ေတြထက္ PDF ေတြပဲ စုမိလာၿပီး၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြထက္ CD ဆိုင္ေတြ service center ေတြပဲ မေရာက္အေပါက္ မ်ားလာတဲ့ သည္ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ အခုေတာ့ inbox ထဲ တန္းစီ၀င္ေနတဲ့ mail ေတြကိုၾကည့္ၿပီး တရြရြျဖစ္ေနတဲ့ လက္ေတြက ေဘာပင္မွ မကိုင္ေတာ့ရင္ ဘာအလုပ္မွ မျဖစ္ေတာ့မယ့္ အတိုင္းပါပဲ။

နာ

စြဲၿမဲ ယံုၾကည္တတ္တဲ့ စိတ္ကို
ငါ့ဟာ ငါလည္းမုန္းပါရဲ့
zero ခ်ထားတဲ့ အေမွာင္ ခန္းေလးပါ
ဘာလို႔ အေရာင္ေတြ ခဏခဏ သမ္းျပေနတာလဲ
တကယ္လည္း လင္းခ်င္းထြန္းလင္းေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲ။
လူေတြက ဘာေတြလဲ?  တကယ္ပဲ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
အဆိပ္တက္တက္ အသြားတက္တက္ Rap တစ္ပိုဒ္ေလာက္ပဲ
Repeat ခ်င္းထပ္လို႔ မၿပီးႏိုင္ မဆံုးႏိုင္ ရြတ္ဆိုေနတာ
ဘ၀ ရဲ့ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္ေတြေတာင္ ေျခသုတ္ပုဆိုး ျဖစ္သြားရွာ
ရယ္ခ်င္တယ္ ရယ္ခ်င္တယ္ ရယ္ခ်င္တယ္
ရယ္သံထြက္ဖို႔ေတာင္ ရင္ဘတ္က တစ္ဖ်စ္ဖ်စ္နာေနလို႔
တသိမ့္သိမ့္တုန္ ဟာသေျမာက္ေနတဲ့ အခ်စ္တစ္ပုဒ္က
တံခါးေခါက္လိုက္ ေျခေဆာင့္ကန္လိုက္နဲ႔
ေငြေရာင္ အရည္ေရာင္ အလြမ္းေရာင္ အနာေရာင္
မ်က္ရည္စက္ေတြသာ မဆဲႏိုင္ မဆံုးႏိုင္
မည္းမည္းသည္းသည္း သည္းသည္းမည္းမည္း
တစိစိ တေဆြေဆြနဲ႔ စေန က်ေနလိုက္တာ
အက်မနာဖို႔ေတြ အနာေပၚ တုတ္မက်ဖို႔ေတြ 
ေလွကားေတြ elevator ေတြ မဟုတ္ဘူး
သူ ေက်ာ္တက္ ခြနင္း ခြာေပါက္ ထိုးေဖာက္ သြားတာ
ငါ့၀ိညဥ္ထဲက ေရႊ၀ါေရာင္၊ ငါ့ႏွလံုးသားထဲက ပန္းသီးနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ခႏၶာထဲက ဆံခ်ည္မွ်င္ေသြးေၾကာေတြ...

9th April, 2011
 

Black hole

ခ်ိဳခ်ိဳရွရွ အခ်စ္ဆိုသတဲ့
ေဖာက္ျပား ပ်က္ရြင္းတတ္ေသာသိကၡာ
ပခံုးကိုဖက္တြဲ ပူးစံု ခုန္ေျပးရတာ
ေတာ္ေတာ္ကေလးေတာ့ ေဆာင္းကန္းကန္း
ခ်ယ္ရီပဲေဖြးေဖြး ပိေတာက္ပဲ ေမႊးေမႊး
စပ်စ္သည္လည္း စပ်စ္ ၀ိုင္သည္လည္း၀ိုင္
ဓါတုျဒပ္ေပါင္းရဲ့ ျဒပ္စည္းေတြ ဘယ္လိုပဲ ကြန္ယက္ပါေစ
မေျပာင္းလဲတဲ့ ေဈး၀ယ္ လက္တြန္းလွည္းရဲ့ စတီးလ္ ေခ်ာင္းေတြကေတာ့
က်ီက်ီ ကၽြီကၽြီ ေလးဖဲ့ တြန္းဆြဲ ညည္းညဴလ်က္
တံဆိပ္ေတြ ခပ္ႏိွပ္ လက္မွတ္ေတြ ေဖာ္ျပနဲ႔
ဒါက terminator condition မပါတဲ့ looping တစ္ခု။

26th March,2011

911

ျပတင္းေပါက္ ေတြေစာင္းကုန္ၿပီ
ကုလားထိုင္ေတြလည္း တံုးလံုးပက္လက္
ေၾကြဇလံုထဲက ေရေတြ ခန္းလံုးျပည့္ေနၿပီ
ေရမႈန္ေရမႊားေတြ ပါးျပင္ကို ထိခတ္ေနၿပီ
၀ရံတာေတြ ကၽြမ္းထိုး ေမွာက္ခံုနဲ႔
ကားေတြ ဘရိတ္မမိေတာ့ဘူး
အေဆာက္အဦးေတြ ေခါင္းျပတ္
ေနာက္ေတာ့ အစိတ္စိတ္ကြဲသြား
ေျမဆိုတာ မရိွေတာ့ဘူး
အားလံုး လဟာျပင္မွာ လႈပ္လႈပ္ ခတ္ခတ္နဲ့
ေကာင္းကင္ဆိုတာ ဟိုဘက္ေခတ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ
လုပ္ပါဦး! ျမန္ျမန္!

ကမာၻေျမမွာ ဆြဲအား မရွိေတာ့ဘူး...

10th April, 2009

Rain nearly to break down one life

သည္ေန႔ ေကာ္ဖီ မေသာက္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္
အ႐ုဏ္တက္မွာ အိပ္ရာ၀င္၊ ႐ံုးတက္ခ်ိန္မွာ အိပ္ရာထ
ဇီးကြက္ တစ္ေကာင္လိုပဲ ဘယ္ေတာ့မွ လန္းဆန္းတက္ၾကြ မရိွခဲ့၊

အသက္နဲ႔ မမွ်ေအာင္ ထံုထိုင္းခဲ့ အရြယ္နဲ႔ မမွ်ေအာင္ မႈန္မႈိင္းခဲ့

ညနဲ႔ မတန္ေအာင္ အိပ္မက္ေၾကာ ရွည္ခဲ့။

သည္ကဗ်ာကို ဆက္မေရးေတာ့ဘူး လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္
နာနာက်င္က်င္ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ေအာ္
သားေကာင္တစ္ေကာင္လို မညည္းတြားခ်င္ဘူး၊
သည္လမ္းကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္မေလွ်ာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား
စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ေတြက မေတာ္၊ ေဆာင္းထားတဲ့ထီးက မလံု
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ေလာကဓံ ရွစ္ပါးက ေလာကဓံ ပီသမွာပဲ။
ဒါေပမယ့္လည္း...ေျခေထာက္ေတြက ထမင္းစားခန္းကိုသြား
လက္ေတြက all time premier ကို ဖန္ခြက္ထဲထည့္
တစိမ့္စိမ့္ယို ေပါက္ကြဲေနတဲ့ ၾကားက
အဲ့ဒီ ကဗ်ာကိုပဲ ဆက္ၿပီးစိတ္ကူးနဲ႔ေရး
သည္လမ္းမေပၚမွာပဲ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ အေတြးပြားေနလိုက္တာ
တစ္ျခံလံုးျပည့္လွ်ံ ေနတာေတာင္ သတိမလည္ႏိုင္ေသး။

27th May,2010