နာ

စြဲၿမဲ ယံုၾကည္တတ္တဲ့ စိတ္ကို
ငါ့ဟာ ငါလည္းမုန္းပါရဲ့
zero ခ်ထားတဲ့ အေမွာင္ ခန္းေလးပါ
ဘာလို႔ အေရာင္ေတြ ခဏခဏ သမ္းျပေနတာလဲ
တကယ္လည္း လင္းခ်င္းထြန္းလင္းေပးႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲ။
လူေတြက ဘာေတြလဲ?  တကယ္ပဲ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
အဆိပ္တက္တက္ အသြားတက္တက္ Rap တစ္ပိုဒ္ေလာက္ပဲ
Repeat ခ်င္းထပ္လို႔ မၿပီးႏိုင္ မဆံုးႏိုင္ ရြတ္ဆိုေနတာ
ဘ၀ ရဲ့ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္ေတြေတာင္ ေျခသုတ္ပုဆိုး ျဖစ္သြားရွာ
ရယ္ခ်င္တယ္ ရယ္ခ်င္တယ္ ရယ္ခ်င္တယ္
ရယ္သံထြက္ဖို႔ေတာင္ ရင္ဘတ္က တစ္ဖ်စ္ဖ်စ္နာေနလို႔
တသိမ့္သိမ့္တုန္ ဟာသေျမာက္ေနတဲ့ အခ်စ္တစ္ပုဒ္က
တံခါးေခါက္လိုက္ ေျခေဆာင့္ကန္လိုက္နဲ႔
ေငြေရာင္ အရည္ေရာင္ အလြမ္းေရာင္ အနာေရာင္
မ်က္ရည္စက္ေတြသာ မဆဲႏိုင္ မဆံုးႏိုင္
မည္းမည္းသည္းသည္း သည္းသည္းမည္းမည္း
တစိစိ တေဆြေဆြနဲ႔ စေန က်ေနလိုက္တာ
အက်မနာဖို႔ေတြ အနာေပၚ တုတ္မက်ဖို႔ေတြ 
ေလွကားေတြ elevator ေတြ မဟုတ္ဘူး
သူ ေက်ာ္တက္ ခြနင္း ခြာေပါက္ ထိုးေဖာက္ သြားတာ
ငါ့၀ိညဥ္ထဲက ေရႊ၀ါေရာင္၊ ငါ့ႏွလံုးသားထဲက ပန္းသီးနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ခႏၶာထဲက ဆံခ်ည္မွ်င္ေသြးေၾကာေတြ...

9th April, 2011